από την Λίλιαν Σίμου

 

  Στον αστερισμό των Πλειάδων

Πλειάδες ή Πλειάς ή Μ45 στην Αστρονομία ονομάζεται μία «ανοικτή συστροφή» αστέρων, δηλαδή ένα ανοικτό αστρικό σμήνος, που ανήκει στον αστερισμό του Ταύρου.

Από τους αστέρες του σμήνους των Πλειάδων είναι ορατοί με γυμνό μάτι μόνο έξι ή οκτώ, ενώ με το τηλεσκόπιο αποκαλύπτεται ότι το σμήνος αποτελείται από 2.500 περίπου αστέρες μέχρι του 17ου μεγέθους.

Οι λαμπρότεροι από αυτούς έχουν ιδιαίτερα ονόματα και είναι οι κόρες του Άτλαντος και της Πλειόνης:

Αλκυόνη, Μαία, Μερόπη, Ηλέκτρα, Πλειόνη, Κελαινώ, Ταϋγέτη και Στερόπη.

Πρόκειται για θερμά μπλε άστρα.

Περιβάλλονται από διάχυτη νεφελώδη ύλη που καλείται συνολικά «νεφέλωμα των Πλειάδων».

Οι Πλειάδες απέχουν από τη Γη περίπου 440 ως 480 έτη φωτός. Πιθανολογείται να υπάρχουν εδώ και 100 εκατομμύρια έτη και να προέρχονται από άλλα άστρα που προϋπήρξαν εδώ και 250 εκατομμύρια έτη. Είναι εμφανείς στο βόρειο ημισφαίριο τον χειμώνα και στο νότιο το καλοκαίρι.

Τα ονόματά τους δόθηκαν από τις επτά Πλειάδες από την Ελληνική μυθολογία.

 

Πλειάδες και λαογραφική παράδοση 

 

Από την αρχαιότητα ο λαός τις ονόμασε κοινώς Πούλια ή Πλειά ή Πιλειά ή Απλειά ή Οπλειά ιδιωματικά και ιστορεί πως ήταν επτά αδελφές, γι΄ αυτό και τις αποκαλούν και «Εφτάστερο» ή «Εξάστερο» (η Μερόπη είναι δυσδιάκριτη), από όπου και ο λαϊκός στίχος από τα «Εκατολόγια της Αγάπης»:
Έξι άστρα σέρνει η Πούλια.
Χαρακτηριστικές είναι και οι εκφράσεις: «Άμα σκάσει η Πούλια» ή «μέχρι να πέσει η Πούλια στη θάλασσα».

Στους ανατολικούς λαούς οι Πλειάδες συνδέθηκαν με την Αστρολογία, έτσι οι Πέρσες γιόρταζαν κατά το μεσονύκτιο της 17ης Νοεμβρίου τη μεσουράνησή τους. Τότε ο βασιλέας των Περσών δεν αρνιόταν καμία χάρη που ζητούσαν οι υπήκοοί του. Αλλά και οι Αιγύπτιοι από αυτή την ημέρα άρχιζαν τις προς τιμή της Ίσιδος θρησκευτικές εορτές. Άλλοι λαοί συνδύασαν τις Πλειάδες με τα επτά αγαθά πνεύματα των Βέντα και της Ζενταβέστα.

Σήμερα ακόμη για πολλές φυλές στην Πολυνησία οι Πλειάδες αποτελούν αντικείμενο λατρείας. Αλλά τις συναντάμε σε κάθε παράδης, από τους Μαορί και τους Αυστραλούς Αβορίγινες, ως την Κίνα, τους Μάγιας, τους Αζτέκους, τους Ινδιάνους Σιου.

Ο Ησίοδος και ο Όμηρος τους είχαν αναφέρει επίσης, όπως και τρεις φορές εμφανίζονται στα βιβλικά κείμενα.

Στους Αιγύπτιους ήταν η θεά Neith, «ιερή μητέρα και θεά του ουρανού».

Στην Ιαπωνία αναφέρονται ως Subaru, εξ ου και το όνομα της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας, με σήμα τα έξι άστρα.

Στην Κίνα καταγράφηκαν σε μελέτες και ημερολόγια το 2357 π.Χ. Ονομάζονται «ανθισμένα άστρα» και στους κινέζικους αστερισμούς είναι ο Μάο, το τριχωτό κεφάλι της λευκής τίγρης.

Στον Ινδουισμό είναι ο θεός Kartikeya, οι φλόγες του βεδδικού Agni (θεού της φωτιάς)

Στους Κέλτες (και πιθανώς πολύ νωρίτερα), οι Πλειάδες συνδέθηκαν με το πένθος και κηδείες, αφού εκείνη την εποχή στην ιστορία, μεταξύ της φθινοπωρινής ισημερίας και του χειμερινού ηλιοστασίου, ήταν μια γιορτή αφιερωμένη στην μνήμη των νεκρών. Τότε φαίνεται ότι οι Πλειάδες συνδέθηκαν με τα δάκρυα και το πένθος. Ως αποτέλεσμα της μετάπτωσης των Ισημεριών στο πέρασμα των αιώνων, οι Πλειάδες δεν είναι πλέον στο ίδιο σημείο, αλλά η σημειολογία τους συνεχίζεται.

Στην αρχαία Ρώμη ήταν ως «η δέσμη των σταφυλιών» και «οι Παρθένες της άνοιξης»

Στους Βίκινγκς ήταν «οι όρνιθες της όμορφης θεάς Freya – Φρέγια», το όνομά τους σε πολλές παλιές ευρωπαϊκές γλώσσες περιγράφει μια κότα με τα κοτοπουλάκια της

Φυλές στη Γουατεμάλα, όπως η Ujuxte Takalik Abaj, έκαναν από νωρίς παρατηρήσεις, χρησιμοποιώντας τις Πλειάδες που συχνά αναφέρονταν ως Draconnis. Τις έλεγαν οι Επτά Αδελφές, και πίστευαν ότι εκεί είναι αρχική πατρίδα τους.

Στον λαό των Αζτέκων, ονομάζονται Tianquiztli «αγορά ή τόπος συγκέντρωσης των Πλειάδων »

Στην Παραγουάη – η φυλή Abipones τις λάτρευαν.

Στον λαό των Ίνκας, ονομάζονται «Σπόρος διασκορπιστής» ή «Σπορέας»

Στο Περού –λέγονταν Verano – πράγμα που σημαίνει καλοκαίρι, ή ξηρή περίοδος – ενδεχομένως σε συνδυασμό με το τελετουργικό όπου έβλεπαν τις Πλειάδες κατά το θερινό ηλιοστάσιο και κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου. Μια περουβιανή κοσμολογική σε ένα διάγραμμα από περίπου 1613 μ.Χ. φαίνεται να δείχνουν τις Πλειάδες. Ο Pachacuti Yamqui, ένας ευγενής Ίνκα, το έφτιαξε και απεικονίζονται στον ναό στο Κούσκο, προσθέτοντας στα ισπανικά και στα Κέτσουα συμβολισμούς.

Στη Νέα Ζηλανδία συμβόλιζαν εξεγέρσεις, πολύ συχνά σηματοδοτούσαν σημαντικά σημεία ημερολόγιο για τους αρχαίους λαούς.
Στην εμφάνιση των Πλειάδων (γύρω στον Ιούνιο) ξεκινάει και η νέα χρονιά για τους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας, οι οποίοι τις αποκαλούν την Matariki. Υπάρχει μια ανάλογη παράδοση στη Χαβάη είναι γνωστή ως Makalii.

Στους αυτόχθονες Αβορίγινες Αυστραλούς: πίστευαν οι Πλειάδες ήταν μια γυναίκα που είχε βιαστεί από τον Kidili, τον άνθρωπο στο φεγγάρι.

Στη φυλή Pitjantjatjara, οι Πλειάδες συνδέονται με τις Kungkarungkara – τις προγονικές γυναίκες.

Ιθαγενείς της Αυστραλίας της φυλής Adnyamathanha – Makara: οι Πλειάδες είναι οι σύζυγοι των άστρων στον αστερισμό του Ωρίωνα

Στη Νότια Αφρική – Khuseti( και στη φυλή Khoikhoi): είναι τα αστέρια της βροχής, ή φορείς βροχής.

Στη γλώσσα σουαχίλι της Ανατολικής Αφρικής που ονομάζονται “κιλίμια” που σημαίνει “σκάψιμο από αστέρια”, η προβολή τους είχε εκληφθεί ως σημάδι για να προετοιμάσουν το σκάψιμο στη γη και η εμφάνιση της βροχής ήταν κοντά για την γονιμότητα.

Οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής ξεναγήθηκαν από τους αστερισμούς και δημιούργησαν αρχαίους χάρτες αστέρων. Ο θρύλος λέει ότι υπάρχουν στο κέντρο της Γης ή « στο νησί της χελώνας». Πέρα από αυτές, ήταν ο ουρανός και ήταν οι τρύπες ή οι πύλες του ουρανού. Πίστευαν ότι ο γαλαξίας ξέφυγε από ένα μέρος τους και κατά μήκος του χείλους τους, στα όρια του σύμπαντος, ήταν τέσσερις διαφορετικές ομάδες εξωγήινων. Αρκετές φυλές πίστευαν πως προήλθαν οι πρόγονοί τους από εκεί.

Οι Σιου έχουν ένα μύθο που συνδέεται με την προέλευση των Πλειάδων. Σύμφωνα με τους Seris (βορειοδυτικά του Μεξικού), αυτά τα αστέρια είναι επτά γυναίκες που έχουν τον τοκετό. Ο αστερισμός είναι γνωστός ως Cmaamc, λέξη η οποία είναι προφανώς αρχαϊκός πληθυντικός του cmaam, το ουσιαστικό που σημαίνει «γυναίκα».

Σε ιστορίες των Ντακότα μιλούν για το σπίτι Tiyami των προγόνων τους, που βρίσκεται στις Πλειάδες. Πίστευαν πως όταν πεθάνουν, το πνεύμα επιστρέφει νότια στις επτά αδελφές.

Οι ινδιάνοι Ναβάχο αναφέρουν το όνομα των Πλειάδων ως «Αφρώδη ήλιο» ή το «Delyahey», το σπίτι του «Μαύρου Θεού».

Οι ινδιάνοι Ιρόκι προσεύχονταν σε αυτά τα άστρα για την ευτυχία.

Η μυθολογία των Κρι μιλάει για τους ανθρώπους που έρχονται στην γη από τα επτά αστέρια σε μορφή πνεύματος και στη συνέχεια έγιναν σάρκα και αίμα. Δηλαδή κι αυτοί πιστεύουν πως είναι απόγονοι εξωγήινου πολιτισμού.

Οι Χόπι- ονομάζονται Πλειάδειοι, «Chuhukon», δηλαδή εκείνοι που προσκολλούνται μεταξύ τους. Θεωρούσαν πως ανήκουν στους άμεσους απογόνους, τους Πλειάδειους.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία για τις Πλειάδες υπάρχουν διάφορες εκδοχές.

Η επικρατέστερη είναι πως αυτοκτόνησαν απ’ τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα, να σηκώνει στους ώμους τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων. Η Βοιωτική παραλλαγή του μύθου λέει πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στο Δία, που τις έκανε αστερισμό για να τις γλιτώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.

Κατά τον Διόδωρο τον Σικελό, οι Πλειάδες ήταν κόρες του Τιτάνα Άτλαντα και της Νύμφης Πλειόνης, κάθε μία κρατούσε ένα χρωματιστό κερί, ως μεγάλη της αρετή:

. * Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή, το μπλε για γενναιοδωρία
* Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα, το μωβ για ελπίδα
* Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δάρδανου, γενάρχη των Τρώων και του Ημαθίωνα, βασιλιά της Σαμοθράκης, το κόκκινο για δύναμη
* Η Αστερόπη, σύζυγος του ήρωα Οινόμαου, κίτρινο για πίστη
* Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου, το πράσινο για συγχώρεση
* Η Αλκυόνη, που μεταμορφώθηκε σε πουλί από το Δία, το πορτοκαλί για σθένος
* Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου –Δικαιοσύνη, κρα΄τα σπάνια ένα κερί, γιατί ο μύθος λέει πως ντρεπόταν για την αγάπη της προς τον Σίσυφο. Έτσι κρύβεται από τα μάτια του κόσμου.

 

 

Η αστρολογία και οι Πλειάδες

Η αστρολογία έχει αποσυμβολίσει τις Πλειάδες και κατέχουν μία ιδιαίτερη θέση στη γνώση αυτή. Κατά τον Πτολεμαίο ανήκουν στην φύση της Σελήνης και του Άρη. Δηλαδή προκαλούν πόνο και τραυματισμό στο συγκινησιακό μας πεδίο. Ο Λίλλυ επίσης ασχολήθηκε με τα χαρακτηριστικά τους. Επειδή τα σταθερά άστρα αναπτύχθηκαν και κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα από τους Άραβες, υπάρχει μία σκληρή γλώσσα συχνά στον αποσυμβολισμό τους.

Ο Al Biruni, αναφέροντας αυτή τη θέση, σημειώνει ότι βρέθηκε «σε μερικά βιβλία του Ερμή του Τρισμέγιστου» και γράφει: « Τούτο πρέπει να έχει συμβεί προ 3.000 ετών περίπου …».
Στη Δυτική αστρολογία αντιπροσωπεύουν την θλίψη και θεωρήθηκαν από τα μεσαιωνικά χρόνια ένα σύμπλεγμα σταθερών άστρων. Ως εκ τούτου, συνδέονται με χαλαζία και μάραθο.

Στην ινδουιστική αστρολογία οι Πλειάδες ήταν γνωστοί ως αστερισμός (Nakshatra) Krittika (που στα σανσκριτικά μεταφράζεται ως “οι κόπτες.”)

Το εύρος τους σήμερα είναι από τις 27 του Ταύρου, όπου υπάρχει ο Αλγκόλ, αστέρας με φήμη επιθετική και αρνητική, ως τις πρώτες μοίρες των Διδύμων, περίπου ως τις 3 Διδύμων. Αυτή είναι η διάσταση του νεφελώματος.

 

Ο Αλγκόλ είναι δύσκολο σημείο της φύσης του Κρόνου και του Δία. Δηλώνει ξαφνικές απώλειες ή ένα τέλος που πονάει. Φυσικά, άλλα στοιχεία στον ατομικό χάρτη μπορεί να δίνουν διέξοδο στον πλανήτη που αγγίζει ο Αλγκόλ.

Σημαντική είναι επίσης η Αλκυόνη, στις 29 του Ταύρου, η πιο δυνατή σε επιρροή από τις «κλαίουσες αδελφές». Είναι της φύσης του Άρη και της Σελήνης και τα χαρακτηριστικά που προσδίδει είναι θολές καταστάσεις, πικρία, απογοήτευση, θλίψη. Συνήθως διογκώνουμε τα προβλήματα στο σημείο που βρίσκεται και αν αγγίζει πλανήτες μας.

Καθώς κυβερνώνται από την Αφροδίτη, εκείνο που πρέπει να προσέχουμε, είναι να αποφύγουμε την αγωνία για ό,τι ή όποιον αγαπάμε, να κάνουμε μία προσεκτική προσέγγιση των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν και να απομακρύνουμε αγωνίες και ανασφάλειες, που έχουν σχέση με το χθες, ενώ τις μεταθέτουμε σε καταστάσεις του σήμερα. Πολλές ιδέες θα αλλάξουν σύντομα και πολλές αρνητικές, θλιβερές σκέψεις, θα ανατραπούν το επόμενο διάστημα…
Εξ άλλου, οι Πλειάδες είναι νεφελώδες σημείο του ουρανού και η απροσδιόριστη εικόνα τους, συμβολίζει ασάφεια και πλάνη… Στα θέματα με τα φώτα (Ήλιο ή Σελήνη) μπορεί να φέρουν θολούρα και πρόβλημα όρασης.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν όταν συνδέονται με γενέθλιους πλανήτες μας ή πλανήτες στα προγνωστικά συστήματα.

 

 

Όλες οι αναρτήσεις μας καθημερινά και στις σελίδες μας

στο facebook https://www.facebook.com/liliansimou.astrolife

στο twitter https://twitter.com/astrolifegr

Θέματα ψυχολογικής αστρολογίας στο: http://writersgang.com/ (Στήλη: Walking with the stars)