Αστρολογία και το άστρο της Βηθλεέμ

  Αστρονομική και Αστρολογική του εξήγηση

Από την Λίλιαν Σίμου

 

Την σκοτεινή νύχτα της ψυχής φωτίζει το σύμβολο ενός άστρου: του άστρου της Βηθλεέμ που οδήγησε τους «τρείς Μάγους» στην φάτνη της γέννησης. Σύμβολα σημαντικά που κρύβουν πολλά επίπεδα ερμηνείας, αλλά πάνω απ’ όλα σύμβολα ελπίδας για την αγάπη που πρέπει να γεννηθεί στην φάτνη κάθε ανθρώπινης ψυχής.

Για την ύπαρξη ή όχι του άστρου της Βηθλεέμ έχουν γραφτεί πολλές μελέτες, έχουν δοθεί πολλές προσεγγίσεις. Από αυτές επιλέγω να παρουσιάσω την μελέτη του διακεκριμένου αστρονόμου μας, κ. Κ. Χασάπη. Γνώριζα πως έδινε διαλέξεις σε σχέση με το άστρο της Βηθλεέμ και ήταν ένας άνθρωπος με ευρεία μόρφωση και ευρείς ορίζοντες. Είχα την χαρά να μου προσφέρουν εδώ και πολλά χρόνια το βιβλίο του «Ο αστήρ της Βηθλεέμ» εκδόσεων Καραβία, 1970. Πρόκειται για ένα πόνημα περίπου 300 σελίδων, εξαιρετικά δουλεμένο με πίνακες και πλήθος άλλων λεπτομερειών.

Στο βιβλίο του, συνδυάζει τις αστρονομικές παρατηρήσεις με τα σημεία των Ευαγγελίων που αναφέρουν πληροφορίες σχετικές με το άστρο και προσπαθεί να δώσει την ερμηνεία συνδυάζοντας την αστρολογική γλώσσα των συμβολισμών και την φιλοσοφική παράδοση της εποχής και του τόπου της Γέννησης. Διαπιστώνει πως μόνο τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Λουκά και του Ιωάννη περιέχουν έμμεσες και άμεσες πληροφορίες για την χρονική περίοδο και τις συλλέγει. Παραθέτει τα εδάφια και είναι σχολαστικός και προσεκτικός στην ανάλυσή του, με σεβασμό στην παράδοση.

Είναι δύσκολο να συνοψίσουμε μία τέτοια αξιόλογη έρευνα, αλλά θα κάνω αυτήν την προσπάθεια, τιμώντας πάνω απ’ όλα τον εξαίρετο αυτό αστρονόμο της χώρας μας, παρέχοντας παράλληλα στους αναγνώστες μας την ευκαιρία να μάθουν τα κυριότερα σημεία και τα συμπεράσματα που προκύπτουν.

Ο εκλεκτός μας αστρονόμος αναφέρει πως αποκλείονται οι κάτωθι εκδοχές των ερευνητών και εξηγεί τους λόγους:

– Δεν ήταν μετέωρο, διάττων αστήρ ή βροχή διαττόντων, ή βολίς (μετέωρο πολύ μεγάλης διάστασης)

– Δεν ήταν μόνο ένας πλανήτης– Ένας μόνο πλανήτης δεν δίνει ηχηρό μήνυμα για να ξεκινήσουν οι Μάγοι, ούτε οι αστρολογικοί συμβολισμοί ενός μόνο πλανήτη θα έκανε τους σοφούς της Ανατολής να πάρουν ένα σημαντικό μήνυμα.

– Η «εξαφάνιση» του αστέρος σε πιθανή σύνοδο με τον Ήλιο δεν δικαιολογείται, όπως και η επανεμφάνισή του.

– Η πιθανότητα της Αφροδίτης που εξαφανίζεται και εμφανίζεται είναι συνηθισμένη στο λυκαυγές και δεν θα προκαλούσε εντύπωση.

– Η θεωρία του Δία από τον αστρονόμο D’ Occhieppo, του Πανεπιστημίου της Βιέννης και η στάση του (ο Δίας σημειοδοτεί τον βασιλιά και τον Μεσσία) πιστεύει πως δεν ευσταθεί. Ο D’ Occhieppo υποστήριξε πως το φως του Δία είναι ορατό από τις 18.45 ως τις 22 τοπική ώρα, όσο θα διήρκησε η πορεία των Μάγων από την Ιερουσαλήμ ως την Βηθλεέμ. Φαινόταν να υπάρχει η βάση ενός κώνου φωτεινού στον ορίζοντα και πλαισίωνε την καλύβα της Θείας Οικογένειας (Ματθαίος: Ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή, προήγεν αυτούς έως ελθών έστη επάνω ου ην το παιδίον».Αλλά ο κ. Χασάπης υποστηρίζει πως υπάρχει λάθος στην θεωρία αυτή γιατί δεν συνέτρεχε λόγος να μεταβούν μέσα στην νύχτα στη Βηθλεέμ οι Μάγοι (δίωρη απόσταση) :

• – 1)Ο φωτεινός κώνος δεν μπορεί να καθόριζε την ακριβή χώρα της γέννησης, καθώς η βάση της ζωδιακής ατράκτου που έχει πλάτος πολλών μοιρών, δεν μπορεί να προσδιορίζει τον χώρο.

 

• – 2)Η Βηθλεέμ δεν είναι δυτικά ή νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ όπου φαίνεται το ζωδιακό φως, αλλά νότια.

 

• – 3)Αν οι Μάγοι έφθασαν στις 12/11 του 7 π.Χ., τότε η Γέννηση του Ιησού συνέβη το 747 (ρωμαϊκός χρόνος) ή το 7 π.Χ. και 30 ετών ήταν το 24 μ.Χ. όταν ο Τιβέριος ήταν στο 11ο ή το πολύ 13ο έτος της ηγεμονίας του κι όχι το 15ο κατά τον Λουκά.

 

• – 4)Όταν ο Ιησούς επισκέφθηκε τον Ναό κατά το πρώτο Πάσχα του δημόσιου έργου Του, θα είχαν συμπληρωθεί 43 έτη από την ανοικοδόμηση του Ναού κι όχι 46, κατά τον Ιωάννη. Αυτό περιπλέκει και απορρίπτει την θεωρία.

– Δεν μπορεί να ήταν απλανής αστέρας, επειδή θα έδειχνε καθηλωμένος σε ένα σημείο του ουρανού και δεν φαίνεται η κίνησή του με γυμνό μάτι. Υποστηρίχθηκε πως ήταν ο Κάνωπος (δεύτερος σε λαμπρότητα μετά τον Σείριο) ή ο Ρέγκουλους, αλλά δεν θα φαινόταν λόγω απόκλισης και ήταν ήδη γνωστοί απλανείς, επομένως δεν θα προκαλούσαν το ενδιαφέρον των Μάγων.

– Δεν ήταν μεταβλητός αστήρ, γιατί αυτοί έγιναν γνωστοί μετά το 1596 μ. Χ.

– Δεν ήταν Nova ή Supernova, γιατί ο τελευταίος παρατηρήθηκε το 134 π.Χ. στον Σκορπιό και ο επόμενος το 107 μ.Χ. στους Διδύμους.

– Δεν ήταν Μετεωρολογικό Φαινόμενο (ηλιακή κηλίδα ή ακτινωτός σταυρός). Τέτοια φαινόμενα προκαλούσαν ταραχή στις μάζες, αλλά οι μορφωμένοι Μάγοι γνώριζαν και δεν θα τους ξεγελούσαν.

 

 

• – Ο Ιησούς εόρτασε το πρώτου Πάσχα του δημόσιου βίου Του, όταν συμπληρώθηκαν 46 χρόνια από την ανοικοδόμηση του Ναού των Ιεροσολύμων, (επομένως βαπτίστηκε το 27 μ.Χ. και μάλιστα τον Οκτώβριο, κατά τον Λουκά).

 

• – Και για τους τρεις Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Λουκά και Ιωάννη) ο Ιησούς γεννήθηκε το 4 π.Χ. πριν τις 13 Μαρτίου.

 

• – Ήρθαν από την Βηθλεέμ, εντός των 40 ημερών από την γέννηση

 

• – Ο αστέρας φαινόταν για δύο έτη το πολύ, προ της Γέννησης του Ιησού και της σφαγής των νηπίων.

 

• – Η εμφάνιση του αστέρα γίνεται από το 6 και ολοκληρώνεται το 4 π.Χ.

 

• – Το προσκήνημα στο Θείο Βρέφος έγινε εντός των 40 ημερών από την γέννηση, κατά κάποιους ερευνητές εντός 13 ημερών.

 

• – Η αφήγηση του Ματθαίου αποδεικνύεται η πιο ακριβής λόγω λεπτομερειών που περιέχουν σαφήνεια.

 

Οι απορίες που τίθενται είναι δύο:

Α) Ποιοι ήταν οι Μάγοι και γιατί ενδιαφέρθηκαν για τον Ιησού

Β) Αν μπορούσε να προβλεφθεί η Γέννηση

 

• – Η καταγωγή δεν είναι σαφής. Ο Ματθαίος αναφέρει πως ήρθαν «εξ ανατολών» και «επέστρεψαν εις την χώραν αυτών». Δεν ήταν Ιουδαίοι, ήταν πιθανώς Περσικής ή Ασσυρο-Χαλδαο-Βαβυλωνιακής καταγωγής. Εκεί μελετούσαν τα άστρα και τα δώρα ήταν συμβολικά στην παράδοσή τους.

 

 

 

 

 

 

 

Αστρολογικά και αστρονομικά από τις μελέτες του συμπεραίνεται πως:

 

 

• Η ακμή διήρκησε επί 5,76 ημέρες μόνο, από τις 13 ως τις 19 Απριλίου 6 π.Χ. κι είχε 21 φαινόμενα σχηματισμών, μία διάβαση από την 0η μοίρα του Κριού (έναρξη του ζωδιακού), επτά συνόδους, δέκα τρίγωνα, τρεις εξόδους από το ζώδιο του Κριού. Επί μέρους φαινόμενα ήταν η τριπλή σύνοδος του Δία προς τον Κρόνο το 7 π.Χ. με τρίγωνο του Άρη προς την σύνοδο στις 25 Φεβρουαρίου 6 π.Χ. (προαναγγελία μεγάλων γεγονότων), όπως επεσήμανε και ο Κέπλερ. Ένας συνδυασμός που συμβαίνει κάθε 250 χρόνια. Στην χαλδαϊκή αστρολογία μάλιστα, είναι αξίωμα πως στα ισημερινά ζώδια μία τέτοια όψη στα ζώδια του Κριού και του Ζυγού, σημαίνει παγκόσμιες αλλαγές. Οι Βαβυλώνιοι κατέγραψαν το φαινόμενο το 7 π.Χ. Καθ’ όλη την χρονική περίοδο, έλαβαν χώρα συνολικά 93 φαινόμενα σχηματισμών!

 

• -Κατά τον Μάιο, τον Οκτώβριο και τον Δεκέμβριο του 7 π.Χ. η σύνοδος Δία και Κρόνου συμβαίνει και ξανά τον Μάιο του 6 π.Χ. έχουμε προσέγγιση του Ηλίου, του Ερμή, της Αφροδίτης και του Άρη.

 

• – Ο Κρόνος για την τότε παράδοση συμβόλιζε τον λαό του Ισραήλ, σημειοδτούσε την 7η μέρα της Δημιουργίας, το Σάββατο.

 

• – Ο Δίας συμβολίζει τον Βασιλιά. Σε σύνοδο με τον Κρόνο δίνει ένα κοσμοϊστορικό γεγονός.

 

• – οι Μάγοι έπαψαν να βλέπουν το άστρο τον Φεβρουάριο του 6 π.Χ. όταν πλησίασε ο Άρης γιατί τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο ο Ήλιος απέκρυπτε την σύνοδο. Από τα τέλη του Απριλίου του 6 π.Χ. ξαναφάνηκε κατά τον Ματθαίο ανατολικά του ορίζοντα, μαζί με τον Άρη, τον Ερμή και την Αφροδίτη.

 

• – ο Ματθαίος αναφέρει πως ο «αστήρ προήγε αυτούς», δηλαδή τους καθοδηγούσε, τους παρακινούσε, τους έπειθε και τους συνόδευε. Καθώς προχωρούσαν δυτικά (Ισραήλ –χώρα του Κρόνου), ο ανάδρομος Κρόνος επί 4,5 μήνες τους συνόδευε.

 

• – Κατά τον Henning η 3η σύνοδος του 7 π.Χ. ήταν η σημαντικότερη των 2.500 ετών, πιο θεαματική και πιο εμφανής. Διήρκησε όχι λίγες ημέρες ή εβδομάδες, αλλά 8-9 μήνες, με συναντήσεις και αποχωρισμούς. Ήταν σύνοδος conjucto maxima, όπου δύο αστέρες φαίνονται σαν ένας. Έτσι εξηγείται κάτι το μοναδικό και μάλιστα χαρακτηρίζει ολόκληρη εποχή 2.500 ετών.

 

• – Ανέκαθεν οι μεγάλες σύνοδοι των επτά πλανητών θεωρούνταν τα σημαντικότερα ουράνια φαινόμενα (με απόσταση έως 30 μοίρες)

 

• – «Ο αστήρ έστη» αποτελεί την πιο δύσκολη φράση στην ερμηνεία. Ακόμη και η θεωρία του Κέπλερ δεν την απέδωσε σωστά. Ο κ. Χασάπης θεωρεί πως ο αστέρας υπέδειξε τον τόπο με την στάση του, κάτι που αναφέρει ο Ματθαίος, αλλά και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος στο πρωτοευαγγέλιό του. Από την αρχή της αρθρώσεως έως την εξάρθρωση ο Κρόνος σημείωσε συνολικά 12 στάσεις. Ο Δίας σημείωσε 6 στάσεις. Με την 9η στάση στις 19 Δεκεμβρίου 5 π.Χ. επισημάνθηκε η λήξη της μεγάλης συγκέντρωσης. Αυτή τη στάση θεωρεί ο κ Χασάπης πως είδαν οι Μάγοι στο Ισραήλ.

 

• – Αστρολογικά σύμβολα: ο Κρόνος εκφράζει την σύνθεση, την ενοποίηση, την συγκέντρωση μέσα στην κοσμική ενέργεια και ως δύναμη, της εκδήλωσης του Θείου Λόγου. Ο Δίας είναι ζωοποιός όπως ο Ήλιος, ισχυρός όπως ο Άρης, συνθετικός όπως ο Κρόνος, αγαθός όπως η Αφροδίτη, ευφυής όπως ο Ερμής. Συγκεντρώνει όλα τα θετικά των υπολοίπων και ήταν ο «άρχων πάσης φύσεως» σαν εκπρόσωπος της δικαιοσύνης. Αποτελεί την «έκφραση της ισχύος και ως αρχηγός δια την πραγμάτωσιν της Θείας Σκέψεως».

 

• – Η σύνοδος Δία και Κρόνου προοιώνιζε την γέννηση μεγάλου ανδρός ή βασιλιά, η τριπλή σύνοδος όμως αφορά τον «βασιλιά των βασιλέων», ή τον Μεσσία των Ιουδαίων. Η τρίτη των συνόδων μας οδηγεί στην ημερομηνία γέννησης.

 

• – Ο Άρης (Νεργάλ των Χαλδαίων) ήταν το αντίστροφο του Κρόνου, της διάκρισης, διαίρεσης και καταστροφής. Σε όψη με τον Δία και τον Κρόνο, δηλώνει την εναντίωση και τις συγκρούσεις του «κακού» προς τον αναμενόμενο Μεσσία. Έχουμε στην σύνοδο Δία/Κρόνου τον Ήλιο (έκφραση του Θείου Λόγου), τον Ερμή (εκδήλωση του Θείου Λόγου στην γήινη ατομικότητα), την Αφροδίτη (αγάπη), την Σελήνη (Μητέρα των ζωσών μορφών) η οποία και εισέρχεται τελευταία στην συγκέντρωση, ως υποταγή της Φύσης στην Θεία Θέληση.

Μετά από παλινδρομήσεις μηνών, η παρατεταμένη παρουσία του Κρόνου στους Ιχθείς και η είσοδος στην αρχή του Κριού, η επανάκαμψη στους Ιχθείς, δείχνει τον εξ Ιουδαίας Μεσσία που φέρνει ως αμνός (Κριός) την νέα αρχή (0η του Κριού).

• – Οι Μάγοι είπαν στον Ηρώδη πως είδαν τον αστέρα 2 έτη πριν (από το 7 π.Χ) και ο Κρόνος είναι στην 9η στάση του στις 12 Κριού το 5 π.Χ. όταν οι Μάγοι φθάνουν στην Βηθλεέμ. Σοφοί και ηθικοί, προστάτευσαν το Βρέφος από τον Ηρώδη. Κατά τις ερμηνείες τους, ο Βρέφος συνελήφθη στις 6 Μαρτίου του 5 π.Χ. όταν ο Κρόνος και ο Δίας παύουν να είναι από κοινού στον Κριό. Από τις 6 Δεκεμβρίου του 5 π.Χ., εννέα μήνες μετά, οι Μάγοι θεωρούν πως ο Βασιλιάς γεννήθηκε. Την 19η Δεκεμβρίου φθάνουν στην Βηθλεέμ. Ο Αθηνών Μελέτιος στην «Εκκλησιαστική ιστορία» του όπως και άλλοι ερευνητές, σαν τον Γρότιο, τον Βούλγαρη, τον Καλμέτη, υποστηρίζουν πως οι Μάγοι έφθασαν την 13η μέρα της Γέννησης (άρα τοποθετείται η Γέννηση χρονιά στις 6 Δεκεμβρίου).

 

• – Με τον Κρόνο στην 9η στάση του την 19η Δεκεμβρίου το 5 π.Χ., αρχίζει η διάλυση της άρθρωσης, και η εξάρθρωση ολοκληρώνεται σταδιακά. Μία μεγαλειώδης συγκέντρωση και των επτά σωμάτων του ουρανού απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να καλύψει έως και 6 έτη.

 

******************

 

Όλες οι αναρτήσεις μας καθημερινά και στις σελίδες μας

στο facebook https://www.facebook.com/liliansimou.astrolife

στο twitter https://twitter.com/astrolifegr

στο κανάλι μου στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCSrCxZCiHrdYlzze25B_p3Q

Θέματα ψυχολογικής αστρολογίας στο: http://writersgang.com/ (Στήλη: Walking with the stars)

και τώρα στο https://togethergreece.com/Lilian1S