Κινόα: ο χρυσός σπόρος των Ίνκας
Αιώνες μετά τους Ινκας, έφτασε η ώρα να ανακαλύψουμε το κινόα, που εκείνοι αποκαλούσαν “μητέρα όλων των σπόρων”. Η καθημερινή τροφή των φτωχών περουβιανών μετακόμισε στα πιάτα αστεράτων σεφ, ενώ το 2013, έφτασε να ανακυρηχθεί από τον Ο.Η.Ε. “Διεθνές Ετος Κινόα”.
Πώς εντοπίσαμε ξαφνικά τις αρετές της πολύτιμης “χρυσής τροφής” των Ινκας;
Μια γνωριμία με το κινόα, τη διατροφική του αξία και τις συνταγές του
Μεταξύ 2006 και τέλους του 2012 οι τιμές του κινόα τριπλασιάστηκαν καθώς η ζήτηση για τον οργανικά καλλιεργημένο αρχαίο σπόρο των Ανδεων αυξάνεται κατακόρυφα χρόνο με το χρόνο. Οι περιοχές στις οποίες δεν μεγαλώνουν εύκολα άλλοι σπόροι, είδαν την καθημερινή τους τροφή να ακριβαίνει απότομα, σε επίπεδο που να την κάνει για πολλούς απαγορευτική.
Αν σερφάρετε στο διαδίκτυο θα ανακαλύψετε τη μεγάλη κουβέντα που γίνεται τελευταία γι αυτή την απρόβλεπτη συνέπεια της ξαφνικής μεγάλης ζήτησης του κινόα, που φαίνεται να πλήττει τους φτωχούς καλλιεργητές του Περού και της Βολιβίας και τις οικογένειές τους. Η παραγωγή τους αποφέρει, βέβαια, περισσότερα χρήματα, όχι όμως αρκετά για να αγοράζουν τις αναγκαίες ποσότητες κινόα…
Η κατάσταση αυτή ίσως μπορεί να ομαλοποιηθεί στο μέλλον με καλλιέργειες κινόα σε άλλες χώρες, καθώς το είδος περιλαμβάνει πάνω από 3000 ποικιλίες.. Ηδη κάποιες ποικιλίες καλλιεργούνται πειραματικά στο Ορεγκον και το Κολοράντο των Η.Π.Α. Ολα δείχνουν, πάντως, πως δεν πρόκειται για μια περαστική μόδα.
Στη διακήρυξη του “έτους κινόα” από τον Ο.Η.Ε. γίνεται κουβέντα για “συμβολή στην παγκόσμια ασφάλεια των τροφίμων” του πολύτιμου σπόρου.
Επιστρέφοντας από τη Ν. Αμερική οι ισπανοί κατακτητές έφεραν στην πραμάτεια τους τροφές που έμελλαν να αλλάξουν τις διατροφικές μας συνήθειες, όπως την πατάτα και το καλαμπόκι. Αφησαν όμως πίσω τους τη “μητέρα όλων των σπόρων” κατά τους Ινκας, το κινόα. Κανείς δεν ξέρει γιατί -μάλλον δεν τους εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Το πολύτιμο αυτό φυτό, που καλλιεργείται στις Ανδεις εδώ και 4000 χρόνια -κι άλλα τόσα υπάρχει σαν άγριο- παρέμεινε άγνωστο στον υπόλοιπο κόσμο και βασική τροφή των λαών που ζουν σε ιλιγγιώδη υψόμετρα, σε φτωχές περιοχές όπου δύσκολα ευδοκιμούν άλλοι σπόροι.
Εμελλε να βρει τη θέση που του αξίζει τον 21ο αιώνα μ.Χ. (να ψάξουμε αν το είχαν προβλέψει οι Ινκας), να καταταγεί από τους διατροφολόγους στις πολύτιμες super foods, να κατακτήσει μέσα στα τελευταία 3-4 χρόνια όλη την υφήλιο και να μπει στις κουζίνες των πιο πρωτοποριακών σεφ. Το 2013 είναι η χρονιά του, καθώς ο Ο.Η.Ε. διακήρυξε το έτος “Διεθνές Ετος Κινόα”, αναγνωρίζοντας και προβάλλοντας τη μοναδική διατροφική του αξία. Και είναι βέβαιο ότι το αξίζει.
Ένα μοναδικό τρόφιμο
Δεν ανήκει στα δημητριακά ( ο όρος είναι “ψευδο-δημητριακό”) αν και οι κόκκοι του θυμίζουν ρύζι ή πλιγούρι -αλλά δεν θ’ ασχοληθούμε με αυτό. Τα σποράκια του ανήκουν στο ποώδες φυτό chenopodium quinoa, που ευδοκιμεί σε υψόμετρα γύρω στα 3800 μ. καθώς απαιτεί κρύο και ξηρό κλίμα. Γνωστό σαν “η χρυσή τροφή” των Ινκας, που το συνέδεαν και με θρησκευτικές τελετές, υπήρξε για χιλιάδες χρόνια και μέχρι σήμερα η πιο θρεπτική -άρα πολύτιμη- τροφή για τους λαούς που κατοικούν στα υψίπεδα των Ανδεων. Μόλις μαζευτεί υπόκειται σε μια φυσική επεξεργασία (πλύσιμο με καθαρό νερό και στέγνωμα στον ήλιο) για να φύγει το πικρό του περίβλημα.
Τι πυροδότησε τον ξαφνικό έρωτα του Δυτικού κόσμου για το κινόα;
Ολα φαίνεται να ξεκίνησαν από την τάση των τελευταίων χρόνων για υγιεινή διατροφή, την αύξηση των vegeterians και vegans, την αναζήτηση τροφών χωρίς γλουτένη, ίσως και τη γενικότερη τάση επιστροφής στις ρίζες…
Ετσι, από τα μικρά μαγαζάκια τοπικών τροφίμων, όπου το αναζητούσαν οι ξενιτεμένοι περουβιανοί, έφτασε να γεμίζει τα ράφια των πιο ψαγμένων και αναπόφευκτα ακριβών παντοπωλείων υγιεινής διατροφής, από τον Καναδά και την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία και με το word of mouth να μαζεύει οπαδούς με ταχύτητα φωτός. Ακόμα και το λιτό, τραγουδιστό όνομά του εκπέμπει ένα γοητευτικό εξωτισμό.
Η γεύση και η υφή του δεν είναι άσχετα μ’ αυτή την επιτυχία. Το κινόα, μόλις βράσει και φουσκώσει -περίπου σαν το πλιγούρι- μεταμορφώνεται σε ένα διάφανο κόκκο με μια σπιράλ ουρίτσα (θυμίζει σπέρμα σε μικροσκόπιο) και “σπάει” απολαυστικά στο δόντι. Εχει γεύση απαλή και σχεδόν ουδέτερη, που επιδέχεται πολλούς συνδυασμούς.
Αλλά το παν είναι η διατροφική του αξία, την οποία απλώς θα συνοψίσουμε.
Με δυο λόγια, αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες τροφές καθώς έχει πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνες (υψηλότερη από του σταριού) και μάλιστα σε ουσιώδη αμινοξέα. Συγχρόνως έχει χαμηλά σάκχαρα, δεν περιέχει γλουτένη, είναι εξαιρετικά εύπεπτο, συμβάλλει στην πρόληψη του διαβήτη, καρδιαγγειακών παθήσεων και άλλων πολλών, ενώ ελέγχει και το επίπεδο χοληστερόλης. Είναι εξαιρετική πηγή φωσφόρου, σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, φυτικών ινών, ω3 λιπαρών, βιταμινών B και Ε, για να απαριθμήσουμε τα κυριότερα. Θεωρείται άριστο αντιοξειδωτικό και έχει αποδειχθεί ότι βοηθά την αιμάτωση του εγκεφάλου και κατά συνέπεια τη συγκέντρωση και την καλύτερη πνευματική απόδοση. Μετά από αυτά, δεν ακούγεται περίεργο το γεγονός οτι η ΝΑΣΑ το έχει περιλάβει στις τροφές των διαστημικών της αποστολών…
Πώς το τρώμε:
Το απλώς βρασμένο κινόα χρησιμοποιείται παντού.
Η βασική συνταγή για να βράσουμε κινόα είναι η εξής: Η αναλογία είναι 1 φλιτζάνι κινόα προς 2 φλιτζάνια αλατισμένο νερό. Το βάζουμε σε ανάλογο κατσαρολάκι και μόλις πάρει βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να απορροφήσει το νερό, κάτι που θα πάρει περίπου 15′. Ολοι οι σπόροι θα έχουν γίνει διάφανοι και θα έχει πεταχτεί μιά σπιράλ ουρίτσα από τον καθένα. Θα βγει ποσότητα 3 φλιτζανιών.
Υπάρχουν πολλές συνταγές στο ίντερνετ
Πηγή: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
Όλες οι αναρτήσεις μας καθημερινά και στις σελίδες μας
στο facebook https://www.facebook.com/liliansimou.astrolife
στο twitter https://twitter.com/astrolifegr
και στο google+ https://plus.google.com/u/0/105197655252970962131/posts
Θέματα ψυχολογικής αστρολογίας στο: http://writersgang.com/ (Στήλη: Walking with the stars)